Gönülden gönüle Pencere Vardır

tarafından Co Admin Çarş. Ağus. 13, 2008 12:16 am

Gerçekten de, gönülden gönüle pencere vardir. Iki insan birbirine gönülden baglaninca, artik onlar, birbirinden ayri degillerdir. Bedenleri birbirinden uzak düsse de gönülleri beraberdir.

Iki kandilin kaplari birbirinden ayridir. Bitişişik degillerdir.

Fakat nurlari birbirine karismistir, birlesmistir.

Su gönülde, sevgi simsegi parlayinca, bilmis ol ki, o gönülde sevgi vardir.

Iki el olmadikça, bir elle el çirpilmaz, bir elden ses çikmaz.
Susuz bir kimse Ey tatli su, nerdesin diye inler, feryâd eder. Su da Ey susamis olan, ey su isteyen kisi, neredesin diye inler, aglar durur.

Içimize düsen bu susuzluk, suyun bizi istemesinden, bizi kendisine çekmesindendir. Çünkü Allah bizi onun için, onu da bizim için yaratmistir.

Allahin hikmeti, kaza ve kaderiyle bizi birbirimize âsik kilmistir. Biz suyu sevmekteyiz, su da bizi sevmektedir.

Kâinatta mevcut bütün varliklarin -cansiz sandiklarimiz, bitkiler, hayvanlar ve insanlar- birbirini sevmesini su kutsî hadisle açiklamislardir .

Ben gizli bir hazine idim, bilinmek istedim. Böylece beni bilsinler ve sevsinler diye varliklari yarattim. Her seyde nun tecellisi bulundugundan bütün sevgililer Ona aittir.

Cihanin bütün zerreleri, o ezelî hüküm dolayisiyla çift çifttir. Her çift de birbirine âsiktir.