Şefkat İnsanları

tarafından Co Admin Çarş. Ağus. 13, 2008 12:15 am

Şefkat; insanlara karşı merhametli olmak ve hoş görülü davranmak,kötülüğe karşı iyilik yapmaktır.Rengi, ırkı,makamı ve cinsiyeti ne olursa olsun bütün insanlara karşı şefkatli olmak insanın özelliği olmalıdır.Hatta hayvanlara karşı da şefkat göstermek gerekir.Bir gün Allah’ın Elçisi bir yere giderken, koyunu kesmek üzere bağlamış ve koyunun gözü önünde bıçağını bileyen birisine rastlar.Allah Resulü o kişiye seslenerek, “Onu defalarca mı öldürmek istiyorsun?” buyurur.Yine bir gün arkadaşlarıyla oturmaktadır.Bir deve hızla koşarak yanına gelir ve durur. Devenin sığınmak ister gibi bir hali vardır.Biraz sonra deveyi kovalayan kişiler çıkagelir. Ey Allah’ın Elçisi bu bizim üç gündür aradığımız devemizdir.Nihayet onu bulduk derler. Deve ise Peygamberimiz(SAV)’in arkasında durmaktadır.Allah Elçisi devenin yularını bırakmadan şöyle der: “Ama deveniz sizden şikayetçidir.”Bu söz üzerine devenin sahipleri şaşırır. “Ne diyorsun Ey Allah’ın Elçisi?” derler.Peygamber (SAV) ise “O yanınızda büyümüş, yıllarca ırtında yük taşımış, size bir sürü de yavru vermiş ve en sonunda onu kesip etini yemeğe kalkışmışsınız.” Deve sahipleri “Evet Ey Allah’ın Elçisi aynen öyle oldu” demişler.Bunun üzerine Peygamber Efendimiz (SAV) cebinden yüz gümüş ödeyerek deveyi olardan satın alır ve deveye dönerek: “Haydi git ey deve. Allah rızası için serbestsin ve artık kimse sana dokunamaz” buyurur.

Peygamberimiz(SAV) ,sahabelerle bir seferden dönüyorlardı.Sefere katılanlar,mola verdiler,dinlenme esnasında bazı sahabeler kuş yuvası görmüşler,yuvadaki kuş yavrularını alıp sevmeye başlamışlar,tam bu esnada ana kuş çırpınıp telaşlı bir şekilde uçuyordu.

Allah Elçisi bu durumu görünce,hem üzüldü,hem de öfkelendi ve hemen, yavru kuşun yuvaya konulmasını ve ana kuşa eziyet edilmemesini emretti.Yine Allah Elçisi,on bin kişilik ordusu ile Mekke’nin fethine giderken,yollarının üzerinde yeni doğum yapmış dişi bir köpekle,onun yavrularını görür. Ordu içinde bulunan Süraka oğlu,Cuayl’i çağırıp ona şu emri verir. “Anne

ile yavrularının önünde durup,ordunun tamamı geçene kadar onlara nöbetçilik edip,onları ordunun ezmesinden koruyacaksın.”

Bir gün elinde on dirhem olduğu halde,evinden çıkıp,çarşıya gitti.Çarşıdan ihtiyacı olan bir gömleği dört dirheme satın aldı.Dönüş yolunda bir sahabiye rastladı.O sahabi “Ey Allah’ın Elçisi benim bu gömleğe çok ihtiyacım var” deyince Peygamberimiz(SAV),yeni almış olduğu gömleği bu sahabiye verdi.Sonra tekrar çarşıya gidip,dört dirheme ihtiyacı olan gömleği aldı.

Bu sefer dönüş yolunda ağlamakta olan küçük bir hizmetçi kıza rastladı. Küçük kızın yanına

vardı.Niçin ağladığını sordu.Küçük kız “Efendim bana iki dirhem vererek,ekmek alıp gelmemi söyledi.Ancak ben iki dirhemi kaybettim.” Allah Elçisi yanında kalan iki dirhemi cebinden çıkarıp bu küçük kıza verdi. “Ağlama bununla ekmeği alır eve götürürsün” buyurdu.

Ancak küçük kız yine huzursuzdu,ağlıyordu.Allah Elçisi “Neden ağlıyorsun” diye sordu.Küçük kız bu kez de “Efendimin geç kaldım diye beni dövmesinden korkuyorum” dedi.Allah’n Elçisi küçük kızın elinden tutar,ekmeği beraber alıp,hizmetçi kızın bulunduğu eve giderler.Bu kez ev halkı şaşkın.Çünkü evlerine Allah Elçisi gelmiştir.Ev halkı sevinçle “Ey Allah’ın Elçisi sizi evimize getiren nedir?” diye şaşkınlıkla sorarlar.Allah Elçisi,küçük kızı göstererek “Bu kızcağız,geç kaldığı için cezalandırılmaktan korkuyordu.Sakın onu dövmeyin” buyurdu.Şaşkınlığı henüz daha geçmemiş olan ev sahibi “ Ey Allah’ın Elçisi Sizin evimize şeref vermenize sebep olan bu küçük kızı, Siz de şahit olun ki ben onu azat ediyorum, Küçük kız artık hürdür.” diye cevap verir.Bunun üzerine Allah Elçisi ellerini açarak Allah’a şöyle hamdeder. “Allah’ım,şu on dirhem ne kadar bereketli imiş,Onunla bana ve bir yoksula gömlek giydirdin.Bir kız çocuğunu sevindirdin ve hürriyetini kazanmasını sağladın”
Bir gün Hz.Ayşe Validemizin evine yanında iki kız çocuğu olduğu halde bir hanım gelir.Evde üç tane hurma vardır.Hz.Ayşe Validemiz bu üç hurmayı gelen hanıma verir.Gelen hanım çocuklarına birer tane hurma verir.Öbür hurmayı tam kendisi yiyecek iken,çocuklar bu hurmayı da isterler.Gelen hanım,hurmayı ikiye bölüp,yarısını bir kıza diğer yarısını da öbür kıza verir.Bu olay Hz.Ayşe Validemizin şaşkınlığına sebep olur.Allah Elçisi eve gelince Hz.Ayşe Validemiz analarının kızlarına yaptığı muameleyi anlatınca Allah Elçisi “Ya Ayşe bunda şaşılacak bir şey yok.Ana şefkati ile çocuklarını sevindirmiştir.Bu onun cennete girmesine vesile olacaktır.” buyurur.

Büyük bir adalet günü gelecek,herkes bu günde hakkını alacaktır.Bu sebeple hiç kimsenin hakkına tecavüz etmeyelim.Mahlukatın hakkını koruyalım.Şefkat ve merhametle herkese ve her mahlukata karşı hoş görülü davranalım.
Sahihi buhari